تأثیر مکمل کافئین بر بدن چیست؟

در این مقاله قصد داریم درباره مزایای کافئین در بهبود عملکرد ورزشی صحبت کنیم. با ما همراه باشید.

 

کافئین یا تری متیل گزانتین ماده ای است که به طور طبیعی در قهوه، شکلات، برگ چای و دانه‌های برخی گیاهان وجود دارد و مصرف آن در بسیاری از جوامع در سراسر جهان رواج دارد.

کافئین یک ماده قوی است که می‌تواند عملکرد جسمی و روانی را بهبود بخشد. کافئین می‌تواند به طور قابل توجهی عملکرد ورزشی ، تمرکز و سوخت و ساز چربی را در بدن بهبود دهد. نیروهای ویژه ایالات متحده امریکا از کافئین برای بهبود عملکرد وافزایش آگاهی و تمرکز استفاده می‌کنند.

کافئین به دلیل تحریک دستگاه عصبی مرکزی، شباهت زیادی به کوکائین و آمفتامین‌ها دارد ولی چنین اثراتی به مقدار مصرف آن بستگی دارد.

 

کافئین چه تأثیراتی بر بدن ما دارد؟

کافئین به سرعت به جریان خون جذب می‌شود و بعد از 90 تا 100 دقیقه سطح آن در خون افزایش می‌یابد. سطح کافئین برای مدت 3-4 ساعت بالا می‌ماند و سپس شروع به کاهش می‌کند.

بر خلاف بسیاری از مکمل‌ها، مکمل کافئین می‌تواند سلول‌های بدن مانند سلول‌های عضلانی و مغز را تحت تأثیر قرار دهد. به همین دلیل، اثرات کافئین بر بدن کاملاً متفاوت است. برخی از اثرات کافئین بر بدن در ادامه توضیح داده شده است.

کافئین مناطق مختلفی از مغز و سیستم عصبی را فعال می‌کند تا تمرکز و انرژی را بهبود بخشد. همچنین باعث کاهش خستگی می‌شود.

اپی نفرین (آدرنالین) یا هورمون جنگ و گریز که بدن را برای عملکردهای سریع آماده می‌کند، با مصرف کافئین افزایش می‌یابد.

کافئین می‌تواند توانایی بدن برای سوختن چربی را از طریق لیپولیز و یا تجزیه چربی در سلول‌های چربی افزایش دهد. همچنین کافئین چربی‌ها را از بافت چربی و سلول‌های عضلانی انتقال می‌دهد تا بهتر سوزانده شوند.

بتا-اندورفین هورمونی است که باعث احساس سرخوشی در بدن می‌شود و معمولاً بعد از فعالیت‌های ورزشی افزایش می‌یابد. کافئین باعث افزایش ترشح این هورمون در بدن می‌شود.

کافئین بر قشر حرکتی مغز تاثیر می گذاردو این بخش باعث فعال شدن عضلات می‌شود.

کافئین نشان داده است که ترموژنز یا تولید گرما را افزایش می‌دهد که به شما کمک می‌کند کالری بیشتری بسوزانید.

مصرف کافئین معمولاً غلظت اسیدهای چرب آزاد پلاسمای وریدی را در حالت استراحت افزایش می‌دهد و از مصرف گلیکوژن عضله می‌کاهد و موجب سوزاندن بیشتر چربی‌ها و کاهش اکسیداسیون مواد قندی در عضلات می‌شود.

مصرف کوتاه‌مدت کافئین سطوح سروتونین مغزی را افزایش می‌دهد و از این طریق خستگی را به تأخیر می‌اندازد.

بسیاری از ورزشکاران از کافئین به عنوان یک مکمل استفاده می‌کنند. با توجه به اثرات مثبت آن بر عملکرد ورزشی ورزشکاران، برخی از سازمان‌ها مانند NCAA دوزهای بالای آن را برای ورزشکاران ممنوع اعلام کرده‌اند و آن را هم‌رده دوپینگ دانسته‌اند. گرچه در سال 2004، مکمل‌های کافئین از لیست مواد نیروزا خارج شدند.

در یک مطالعه مشخص شد که 9.8 میلی‌گرم بر ليتر کافئين باعث افزايش استقامت در ورزشکاران می‌شود. پس از مصرف مکمل کافئین آن‌ها توانستند 2 تا 3 کیلومتر بیشتر از گروهی که از دارونما استفاده کرده بودند، بدوند. مطالعه بر روی دوچرخه‌سواران نیز نتایج مشابهی نشان داد.

دستورالعمل تجویزشده حدود 500-300 میلی‌گرم کافئین حدود یک ساعت قبل از انجام فعالیت‌های ورزشی و مسابقات می‌باشد. شواهد جدیدی وجود دارد که نشان می‌دهد مصرف کافئین در درازمدت، در صورتی که به نوبت‌های مختلف و مقادیر کمتر (150-70 میلی‌گرم در هر نوبت) در قبل از تمرین، حین تمرین و در اواخر تمرین تقسیم شود، منافع بیشتری را عاید ورزشکار خواهد کرد.

 

مصرف مداوم کافئین ممکن است موجب وابستگی و قطع مصرف آن موجب بدخلقی، سردرد، خستگی و خواب‌آلودگی شود. میزان بالای مصرف کافئین می‌تواند منجر به افزایش ضربان قلب، اختلال و نقص در کنترل حرکتی و انجام مهارت‌ها و برانگیختگی بیش از حد شود؛ بنابراین در مصرف مکمل کافئین نباید زیاده‌روی کنید.